“Yazmak için yeterince birikmemiş olmanın bir sebebi kitap
okumaya ara vermektir” derler, doğrudur. Zira bu ilk paragraf hayli bozuk
anlatımlı oldu. Fakat hem kitap okuyup hem de birikmemiş olmanın altında farklı
nedenler var sanırım. Ne bileyim, belki duygu sınırının altında kaldı
kelimelerim, galiba (böyle bir şey var mı bilmiyorum) o yüzden bu ana kadar
yazmamışım.
Çoğu kez geri dönmek istedim. Bugün gibi. Ama bir türlü
makul bir neden bulup kendimi yazmaya adapte edemedim. Belki de konu bulmakta
tıkanmışımdır. Her nedense de bugün buradayım: Kağıda duyduğu özlemi bana dile
getirdiği için kalemim. “Artık” buradayım demeyi ister(d)im ancak garantim yok
yarına. (Her anlamda) korkarım tekrar yazıya ara vermekten çünkü seviyorum
kaleme sarılmayı. Parmaklarıma benden daha iyi bakıyor kalemim. Belki de bu
yüzden buradayım. Belki terakki için?
Duygu durum bozukluğu mu dersiniz bilmiyorum ama kendimi
tekrarlayarak kalemimle kağıdı boğmak istemiyorum.
Haftaya görüşmek dileğiyle. 17.10.14
Selam ile…
