Hakkında

B.

Eğer hayatının son günlerini yaşıyor olsaydın neler yapmak isterdin?

Çeşitli yazılar okurken denk geldiğim bir soru ile son veriyorum yıllar sonraki suskunluğuma. Doğrusu, suskunluktan fazlası idi en son ayrılışım. Bir veda yazısı sonrası tekrar dönüş bu… Ne kadar eski bir KDG olmayacaksa da burası, yine aynı kaliteyi tutturabilirsek ne ala!

Gerçekten de son günlerimi yaşıyor olsaydım ne yapardım? Bu soruya verilecek bir cevap yok gibi ilk anda. Yani o kadar ani ve dondurucu ki. Ani olan ölümün getirdiği korku değil. İsteneni karşılayıp karşılamamış olma kaygısı…

Hani şu son günler olsa ve ‘yaşantından memnun musun’ diye sorsalar, verilecek en doğru cevap şu olur benim görüşümce: “Acaba Allah memnun mu bizden?”

Açıkçası bu soruyla göz göze gelmek tüm yaşantımızı sorgulatacak kadar ağır ve hicâb verici…

Evvel, hâl ve ahir…

Evveli attık ardımıza atmasına da, nasıl bir hâl üzere yaşantımız işte anın sorusu budur zannımca… Nasıl bir yaşantımız olması gerekir ki nasıl bir hâl üzere yaşadığımızın doğru mu eğri mi olduğuna kâni gelelim?

Evvela, kendimi tam da şu vakit – ve her daim – denetlemeliyim ki önce ne üzere olduğuma şahit olayım. Ardından doğru olanı bulayım ki eğriliğim varsa onarıyım kendimi. Her an tetikte olayım ki, doğru olandan dönmeyeyim.

Bir yol bu uzun, sonlu ve ipince bir yol… Hata ettin mi neticesi ağır bir yol. Uzundan maksat, her öğrenilecek olanın kavranmasıyla bir sonraki öğretiye cahil kalınacağının bilinmesidir. Sonludan maksat, hesap gününde elde olandan başkasının fayda etmeyeceğinin, ne ekildiyse onun filizlendiğinin bilinmesidir. Diken ekti isek batacaktır.

İncelikten maksat ise, seni doğru yolundan yara itmek üzere bekleyen eğriliğin her an seni takip ettiğinin, uzun olan yolun kenarlarının uçuruma yol olduğunun bilinmesidir.

Her günü bir öncekinden değerli kılan üzerine koyduğun hayırlardır aslında. Ey nefsim, sanadır sözlerim uyma şeytana!

Ne mutlu doğru istikamet üzere olanlara…