Ya sence?

Çalışmak zor zanaat doğrusu, her açıdan. Fedakarlık gerektiren meşakkatli yollardan geçiren; bugün üzen, yarın güldüren, sonunda huzura ulaştıran (O’nun izniyle) kutlu bir yol. Tabi neye nasıl ne derece çalıştığımız da önemli elbet. Hiç işe yaramadığını saatlerce harcadığımız zamandan sonra anlıyorsak hele, ziyadesiyle üzücü bu işten bir an evvel kurtulmamız, bizim için daha hayırlı olabilir.

Hiç şüphesiz mâlâyâni işlerden ne kadar uzakta tutabilirsek nefsimizi, o derece “Mutmain Olduğumuz’a” yakınlığımız artar, İnşaAllah. Nitekim fikri ne ise işi de o yönde olur. Bu yüzdendir ki tutarlı, düşünerek hareket etmek, gayret göstermek, neyin kendimiz için faydalı olduğu neyin zamanımızı harcadığını tespit etmek, rahata huzura bir nebze daha yakınlaştırabilir.

Ha bir de şu var ki, böyle boşa harcadığımız zamanla kaybettiğimizi geri kazanmak epey vakit alabilir. Hal böyle olunca, zamanı zamanında yaşayamamış olmanın ıstırabı katlanarak her geçen gün artabilir.

Bugün, birilerini üzmeyeyim, onların yanında olayım derken yarın daha üzüldüğünü görünceki pişmanlığımız ve geriye dönememenin vermiş olduğu stres, bizi ve çevrenize verdiğiniz zararla, onları yıpratabilir. Ve böyle geçer gider… mi?

Hepimiz için en hayırlısının nasip olması dileğiyle. 11.01.15