Hani bazen sevdiğin bir şeyi kaybedersin ya. Çok ararsın da
bulamazsın.
Yanı başındadır oysa uzun süre göremezsin. Dibindedir, ama o
istemedikçe göstermez kendini. 14.11.14
"Yazıyorum, bir kalbe giriş vizem olsun diye yazdıklarım" sözüyle başladı yolculuk. 2011'den bu yana, düşe kalka, blog silip kura kura. Mecra değiştire değiştire... Burada, orada, şurada. Yazmaya dair ne varsa. Bazen bir kalbe giriş vizendir; kağıt, kalem.
Blogger'daki ilk yazımdan sadece başlıktı, geriye kalan.. yer vermek istedim.. 2011 yılında başladığım blog yazılarını 2015'...
Bazen böyle olduğum olmuştur...Yüreğine sağlık kalem yine dile gelmiş...
YanıtlaSilEyvallah
Silİnsanlar da öyle değil midir yanı başımızdakinin değerini o ölünce anlarız... Ah vah tüh ederiz... Selam ve Dua ile...
YanıtlaSilHer şey vaktinde güzel..
Silİşte tam da bu!
YanıtlaSilEyvallah
Ya Vedûd (c.c)
Çok az kelime ile çok şey anlatma böyle bir şey. Kaleminize sağlık.
YanıtlaSilEstağfirullah
SilGörmesini bilmek gerek bazen..
YanıtlaSilGüzel bakmak gerek..
Güzelce bakmak gerek :)
Evet, haklısınız
SilHoşgeldiniz
^_^ bu bir otomatik yorum olduğu için üzgünüm zamanım çok azdı tüm blogger arkadaşlarıma destek olmak için geldim KONULOJİ sizi seviyor tüm blog sahibi arkadaşlara başarılar diliyorum <3
YanıtlaSilHarika bir ima... paylaşım için teşekkürler
YanıtlaSilBen de Teşekkür ederim yorumunuz için
SilHoşgeldiniz, Cerazza
demek ki,
YanıtlaSilbakmak değil görmek mühim olan
Bakmak ve görmek, aynen öyle
SilHoşgeldiniz, MAVİANNE
Bazen böyle oluyor gerçekten...
YanıtlaSilGerçekten öyle, yorumunuz için teşekkür ederim
SilOnu, varlığını aramakta güzel.. Özlemek ve sonunda yanında görebilmek müthiş.
YanıtlaSilÖzlemek ve sonunda yanında görebilmek...
SilYorumunuz için Teşekkür ederim