Aşkın mürekkebi

1400 sene evvel döküldü aşk

Kalemimin ucundaki sabır kesesine

Sabırla bekledi mürekkep, yazılacak aşk kelimesini

Yıllarca okundu ismi, yıllarca dillerde ve geldi

Tek hecesi vardı, tekti; zira Tek’i sevendendi.

Her harfi kıymetli, her hecesi değerli

Birçok kez geçti ismi, her dilde birçok kere söylendi.

Kimi anladı söyleneni, kimi sade dinledi

Kimi baktı kaldı, kimi tefekkür eden bir veli

Kimi mısralarına anlattı derdini,

Kimi mısralarla aktardı anlattı hem halini

Kimi söylendi boş isyanla, gidemedi ileri

Kimi de zor dayandı lakin geçti o ince yeri.

Dil hep söyledi akıl düşündü gerçeği

Bunca sene yaşadığını yeni anladı yeni

Hakikate dönüp de lal oldu dili

Çok severdi gülmeyi, ama gülmez oldu gözleri 28.03.15

Öncelik

TDK’ye göre bu kelime, bir şeyin öbüründen önce olması durumu, olarak açıklanmaktadır. Öyleyse buna göre önceliklerimi belirlemem ve bir liste oluşturmam gerekiyordu. Listeyi oluşturmam az vaktimi almasına rağmen bir türlü bu durumu idrak edebilmem haftalarımdan çaldı.evet, haftalardır bekledim. Sonra harekete geçtim ve sizinleyim hamdolsun. Tekrar.

Varsayın ki öğrencisiniz. Bir öğrenci olarak önceliğiniz nedir? Doğru, çalışmak, seviye atlamak, yarına güçlü ulaşmak.

Ya da bir doktor olduğunuzu düşünün şimdi de. Yeni keşifler, tıpta ilerleme…

Tarihçisiniz. Yeni olay ve yerleri keşfetme, ilginç şahsiyetleri irdeleme, okurlarınızı aydınlatma ve sair…

Uzatmak mümkün. Bunlar elbette öncelikler. Şimdi bir öğrencinin listesindeki diğer önceliklere göz atalım:

• Ders çalışıp başarılı olmak
• Ailedeki sorumluluğunu bilmek
• Okuldaki başarı sıramı yükseltmek 
• Kişisel becerilerimi geliştirmek…

Gelelim sözün özüne. Bu kadar listeden sonra peki, Yaradan’ın listesindeki kul olarak öncelik listemiz nedir. İşte mesele tam da bu!

Değil mi yoksa? 22.02.15

Ya sence?

Çalışmak zor zanaat doğrusu, her açıdan. Fedakarlık gerektiren meşakkatli yollardan geçiren; bugün üzen, yarın güldüren, sonunda huzura ulaştıran (O’nun izniyle) kutlu bir yol. Tabi neye nasıl ne derece çalıştığımız da önemli elbet. Hiç işe yaramadığını saatlerce harcadığımız zamandan sonra anlıyorsak hele, ziyadesiyle üzücü bu işten bir an evvel kurtulmamız, bizim için daha hayırlı olabilir.

Hiç şüphesiz mâlâyâni işlerden ne kadar uzakta tutabilirsek nefsimizi, o derece “Mutmain Olduğumuz’a” yakınlığımız artar, İnşaAllah. Nitekim fikri ne ise işi de o yönde olur. Bu yüzdendir ki tutarlı, düşünerek hareket etmek, gayret göstermek, neyin kendimiz için faydalı olduğu neyin zamanımızı harcadığını tespit etmek, rahata huzura bir nebze daha yakınlaştırabilir.

Ha bir de şu var ki, böyle boşa harcadığımız zamanla kaybettiğimizi geri kazanmak epey vakit alabilir. Hal böyle olunca, zamanı zamanında yaşayamamış olmanın ıstırabı katlanarak her geçen gün artabilir.

Bugün, birilerini üzmeyeyim, onların yanında olayım derken yarın daha üzüldüğünü görünceki pişmanlığımız ve geriye dönememenin vermiş olduğu stres, bizi ve çevrenize verdiğiniz zararla, onları yıpratabilir. Ve böyle geçer gider… mi?

Hepimiz için en hayırlısının nasip olması dileğiyle. 11.01.15