 |
| Bitmeyi bekleyen bir hikaye |
Heves mi, yoksa tutku mu? Başlasam biter mi?
Gün geçtikçe daha çok geri çekiliyorum. Yaşlanıyorum galiba :) Ne zaman hikayeyi düşünsem bir şeyler karalardım, o da durdu. Hikayenin başı var, sonu var. Ortası biraz dağınık. Bi' başlasam gerisi gelecek de, işte 6 koca yıl geçti. Heyecanımı yeniden harlamam için biraz daha vakit var gibi gibi. Hayırlısı. Başlarsam güzel bir kitap veya belki dizi gelebilir, nasipse. İstiyorum ve istemek yetmiyor... Hayırlısı inşallah.
Küçücük bir adım lazım sonra devamı gelecek ama bazen o bir adımı atmak ne kadar uzun ve zor oluyor...
YanıtlaSilYıllardır o küçük adımı ata ata yol aldım. "Daha önce yaptım, yine yapabilirim" demek kolay olsa da dediğin gibi o adımı atmak çoğu zaman zor oluyor. O zor dönemlerden birindeyim :)
SilBazen bir kırılma anı oluyor ya onu bekliyorsun sanırım...
SilBen mesela 4 sene sonra döndüm bloguma...
Annemin vefatından sonra yazmaya küstüm sanki... Yazıp rahatladıkça mutlu oldukça kendimi anneme ihanet ediyor gibi hissediyordum.
Sanki artık mutlu olmaya, nefes alıp rahatlamaya hakkım yokmuş gibi. O yüzden birkaç defa yazmaya çalışsam da hep yarım bıraktım sonra tamamen bıraktım ve 4 sene sonra yeniden yavaş yavaş kalemi alıyorum elime.
Demek ki böyle olması gerekiyordu diyorum, o zaman zamanı değildi...
Ah, sabırlar dilerim. Allah rahmet etsin. Yaşadığını yaşamadım, ne söylesem yetersiz olur, haklısın bir kırılma anı var. Ben buna "tetikleyici olay" ya da "ateşleyici sebep" diyorum. Bazen hep o anı beklersin gelmez, bazen gelir beklediğin zaman geçmiştir, filan... Şu yorumlar dahi yeni bir blog yazısı olur yani :)
SilEvet, gerçekten de "öyle olması gerekiyordu" dediğimiz anlar var, Aslı. Teşekkür ederim, kuvvetlendirici yorumların için 🌸
Allah yaşatmasın...
SilHer şey gönlünce olsun.
Amin, eyvallah. Hepimiz için
Sil