Yeniden Yazmak: Bilinç Akışı Denemesi

Çay ve Kız Kulesi

 Evimizin penceresinden dışarı bakıyorum. Bugün hava nasıl güzel, öyle değil mi? Güneş, yumuşak ışıklarıyla odama doluyor, sanki içimi ısıtıyor. Bir fincan kahve elimde, sıcaklığı avuçlarıma yayılıyor. Bu sabahki kahvem, tam da ihtiyacım olan türden; içimi ısıtan, huzur veren bir lezzet.

Masanın üstünde duran eski bir fotoğrafı alıyorum elime. O günleri hatırlıyorum; güldüğümüz, ağladığımız, birlikte geçirdiğimiz anları. Gözlerim doluyor, ama bu gözyaşları içimi ferahlatıyor. Zaman ne kadar hızlı geçiyor, değil mi? Ancak bu an, bu anın değerini bilmeliyiz.

Hemen yan tarafta, pencerenin kenarında duran çiçekler var. Onlara her sabah selam veriyorum. Bugün bir tanesi daha açmış, rengarenk yapraklarıyla göz kamaştırıyor. Doğanın güzellikleri, beni her zaman şaşırtıyor. Belki de hayatın güzellikleri, bu küçük ayrıntılarda gizli.

Evin içinde hafif bir melodi çalıyor. O eski şarkı, hatıraları canlandırıyor. Ne güzel anılar biriktirmişiz. İnsanlar, evler, müzik; hepsi bir araya gelince, hayat bir masal gibi oluyor.

Bugün bir planım yok, sadece bu anın tadını çıkarmak istiyorum. Belki bir kitap okurum, belki biraz müzik dinlerim. Belki de sadece pencereden dışarı bakar, dünyanın akışına kendimi kaptırırım. Her şeyin yolunda olduğu, sıcacık bir gün daha. İyi ki bu anı yaşıyorum, iyi ki hayat böyle güzel.

* Yapay Zekayı test ediyorum. Bu da onun öğrendiklerinden ortaya çıkanlar :)